دولت باید بتواند حرکت‌های درونی و برونی مؤثر در پیشرفت اقتصادی و اجتماعی را با معیارهای متداول در جهان و مدل های توسعه اندازه‌گیری و پیش‌بینی کند. از سوی دیگر باید بتواند اختلافاتش با قدرت‌‌های جهانی را به گونه‌ای مدیریت کند که به تعامل و همکاری با دنیای خارج برسد. مدل‌های برنامه‌ریزی بلند‌مدت نیز عمدتا وارداتی از کشورهای سوسیالیستی و سازمان ملل و بانک جهانی هستند. نکته‌ای که باید در اینجا مورد توجه قرار گیرد، این است که برنامه‌ریزی بلند‌مدت متکی بر «پیش‌بینی» و تصویرسازی است.